فافاء

لغت نامه دهخدا

فأفاء. [ ف َءْ ف َءْ ] ( ع ص ) سخن فاناک گوینده و اِکثارکننده فا را. ( منتهی الارب ). مطرزی گوید: فأفاء کسی است که جزبه کوشش ، توانایی بر بیرون آوردن کلمه از زبان خود ندارد و در آغاز به حرفی شبیه به فا ابتدا کند سپس بسختی حروف کلمه را بدرست ادا کند. ( اقرب الموارد ).

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] فأفاء. به دارنده لکنت در حرف فا، فأفاء می گویند.
فأفاء بر کسی اطلاق می گردد که نمی تواند «فا» را تلفظ کند و هنگام تلفظ آن را به حرفی دیگر تبدیل می کند و نیز کسی که هنگام تلفظ حرف «فا» زبانش می گیرد و آن را با تکرار تلفظ می نماید. از آن به مناسبت در باب صلات و دیات سخن گفته اند.
[ویکی فقه] به دارنده لکنت در حرف فا، فأفاء می گویند.
فأفاء بر کسی اطلاق می گردد که نمی تواند «فا» را تلفظ کند و هنگام تلفظ آن را به حرفی دیگر تبدیل می کند و نیز کسی که هنگام تلفظ حرف «فا» زبانش می گیرد و آن را با تکرار تلفظ می نماید. از آن به مناسبت در باب صلات و دیات سخن گفته اند.
← در صلات
۱. ↑ لسان العرب، ج۱، ص۱۱۹، واژه «فأفأ».
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، ج۵، ص۶۴۰.
...
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال احساس فال احساس فال مکعب فال مکعب فال ورق فال ورق فال سنجش فال سنجش