غورت انداختن

لغت نامه دهخدا

غورت انداختن.[ اَ ت َ ] ( مص مرکب ) در تداول عوام و لوطیان ، دعوی باطل کردن. بستن به خویش چیزی را از نیکی به دروغ.

فرهنگ معین

(اَ تَ ) (عا. ) دعوی باطل کردن ، چیزی را از نیکی یا بدی به خود بستن .

فرهنگ فارسی

دعوی باطل کردن چیزی را از نیکی یا بدی به خود بستن .