دانشنامه اسلامی
عنوان تقییدی، عنوانی است که به دلیل وجود قیدی (جزء ماهیت) در ذات معنون، بر آن عارض می گردد؛ یعنی در عروض آن عنوان بر معنون، به ذات و اجزای ذات (قیود) معنون نظر می شود، نه به صفتی که در خارج از ذات آن بوده و بر آن عارض گردیده است؛ برای مثال، حمل عنوان «ابیض» بر ماهیت بیاض، به این دلیل است که سفیدی در ذات بیاض وجود دارد، بنابراین سفیدی سفید، قید و جزئی از اجزای ماهیت آن است.از آن جا که ماهیات در ذات و ذاتیات با هم تفاوت دارند، در عناوین تقییدی، تعدد عنوان، بیان گر تعدد معنون (وجود خارجی) می باشد، مثل «غصب» و «صلاة» که دو ماهیت جداگانه اند و تعدد دو عنوان بیان گر تعدد در وجود است؛ به خلاف عنوان «غاصب مصلی»، که بر انسان عارض می گردد و از آن جایی که از قیود ذاتی ماهیت انسان نمی باشد، عناوین تعلیلی به حساب آمده و تعدد عنوان بیانگر تعدد معنون نیست و به این ترتیب، یک شخص می تواند هم مصلی و هم غاصب باشد.
