دانشنامه اسلامی
میرزا عبدالحسین صدر فرزند میرزا محمود صدر المحدّثین بن ملاّعبداللّه خوانساری، از وعاظ معروف ایران، در قرن چهاردهم هجری، در اصفهان بوده است.
تحصیل و تبلیغ
او در حدود سال ۱۳۱۰ق در اصفهان متولّد گردیده و نزد جمعی از فضلاء این شهر تحصیل نمود. سپس به طهران رفته، آنجا نیز چندین سال به تحصیلات قدیم و جدید پرداخته و به ترویج دین مشغول شد. او صدایی خوش، قدرت بیان عالی و اطلاعات وسیع داشت و آواز دو دانگ را در حدّ اعلی می خواند. او در نهضت تجددخواهی و دگرگونی وضع قدیم به صورت تمدن جدید و تشکیل شرکت ها و تاسیس کارخانجات در اصفهان و سایر شهرهای ایران، مردم را با بیانات شافیه و سحر کلام خویش مشغول می داشت. او در ایام اقامت در اصفهان در مدارس جدید به شغل معلمی می پرداخته و در کنار آن نزد شیخ محمود مفید فلسفه می خوانده است.
وفات
در اواخر عمر، زودرنج و حساس شد، و مزاج او تغییر یافته بود و در سخنرانی ها تندروی می کرد. حکومت وقت (نظمیه رضاخان پهلوی) او را به شیراز تبعید نمود. سودا بر مزاج ایشان غلبه یافته و در حدود سال ۱۳۶۷ق خود را در چاه انداخته و وفات یافت
مهدوی، سیدمصلح الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۲، ص۷۹۱-۷۹۲.
...
