لغت نامه دهخدا
عب ء. [ ع َب ْءْ ] ( ع اِ ) مثل. نظیر. ( از اقرب الموارد ). || نور آفتاب. و گاه همزه آن حذف شود. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ). و رجوع به عِب ء شود.
عب ء
عب ء. [ ع َب ْءْ ] ( ع اِ ) مثل. نظیر. ( از اقرب الموارد ). || نور آفتاب. و گاه همزه آن حذف شود. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ). و رجوع به عِب ء شود.
دانشنامه اسلامی
معنی أَباً: پدری
تکرار در قرآن: ۱(بار)
بکسر (ع) ثقل. . در مجمع فرموده: اصل عبء در لغت به معنی ثقل و به قولی به معنی آماده کردن است. در قاموس گفته: عبء بکسر اول به معنی حمل و ثقل و... است به فتح اول هم میآید و در مفردات نیز ثقل معنی شده. معنی آیه چنین چنین میشود: بگو پروردگارم به شما اعتناء نمیکند و وقعی نمینهد اگر نباشد خواندن شما به ایمان. یعنی در شما نسبت به خدا نفع و ضرری نیست و خدا قدری به شما قائل نیست ولی در حکمت خدا آمده که شما را به ایمان دعوت کند. معنی مشروح آیه در «دعو» گذشت. این کلمه در قرآن مجید فقط یگ بار آمده است. در نهج البلاغه در خطبه 107 درباره طالب دنیا فرموده: «فَیَکُونَ الْمَهْنَأُ لِغَیرِهِ وَ الْعِبْءُ عَلی ظَهْرِهِ» گوارائی برای دیگری و ثقل بر پشت وی میشود.
