ظهیره

لغت نامه دهخدا

( ظهیرة ) ظهیرة. [ ظَ رَ ] ( ع اِ ) گرمگاه. نیم روز گرما. || ( ص ) ناقة ظهیرة؛ ناقه قوی پشت. ج ، ظهائر.

فرهنگ اسم ها

اسم: ظهیره (دختر) (عربی) (مذهبی و قرآنی) (تلفظ: zahire) (فارسی: ظهیره) (انگلیسی: zahireh)
معنی: مؤنث ظهیر، پشتیبان، یاور، ظهیرالدین

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] ظَهیرَه، وقت ظهر است.
در قرآن کریم ، در سه وقت، به بردگان و نیز فرزندان نابالغ امر شده است که هنگام ورود بر مولا و والدین اجازه بگیرند: قبل از نماز صبح و ظهیره که لباس خویش را بیرون می آورند و بعد از نماز عشا .