طرفگیر

لغت نامه دهخدا

طرف گیر. [ طَ رَ ] ( نف مرکب ) آنکه طرف کسی نگاه دارد. طرفدار. حامی. حمایت کن.

فرهنگ معین

(طَ رَ ) [ ع - فا. ] (ص فا. ) طرفدار، جانبدار.

فرهنگ عمید

۱. طرفدار، جانب دار، حامی.
۲. گوشه گیر: در طرَف شام یکی پیر بود / چون پری از خلق طرفگیر بود (نظامی۱: ۵۱ ).

ویکی واژه

طرفدار، جانبدار.