طرازگر

لغت نامه دهخدا

طرازگر. [ طِ گ َ ] ( ص مرکب ) آرایش دهنده. پیرایش کننده. ( آنندراج ). نگارگر جامه. و رجوع به فرهنگ شعوری ص 167 شود.

فرهنگ معین

( ~ . گَ ) [ معر - فا. ] (ص فا. )آرایش - دهنده .

فرهنگ فارسی

( صفت ) آرایش دهنده .

ویکی واژه

معرب
آرایش - دهنده.