شلختا. [ ش ِ ل ِ ] ( اِخ ) ( شلشتا ) وسهرد . خاورشناس اتریشی که بهارستان جامی را به سال 1846م. در وین چاپ کرد و نیز قسمتی از اشعار ابن یمین را به آلمانی ترجمه و به چاپ رسانده است ( سال 1851 م. ). رجوع به احوال و اشعار رودکی ج 1 ص 34 و ج 3 ص 830 و 865 و از سعدی تا جامی ص 575 شود.
دانشنامه عمومی
شِلَختا ( ( شنیدن ) ، یا نجابت ( به لهستانی: Szlachta polska ) ، یک طبقهٔ اجتماعی رسمی و قانونی نجیب زادگی ممتاز با ریشه در پادشاهی لهستان بود. این طبقهٔ اجتماعی امتیازات نهادی قابل توجهی بین سال های ۱۳۳۳ و ۱۳۷۰ در زمان سلطنت شاه کازیمیر کبیر به دست آورد: در ۱۴۱۳، پس از اجرای یک سری از اتحادهای شخصی آزمایشی بین قلمرو دوک نشین بزرگ لیتوانی و پادشاهی لهستان، اشراف موجود لیتوانی به طور رسمی به این طبقهٔ اجتماعی ( کلاس ) پیوستند. با تکامل و گسترش یافتن مشترک المنافع لهستان–لیتوانی ( ۱۵۶۹–۱۷۹۵ ) ، عضویت در آن به رهبران وابسته به دوک نشین پروس، پودولی ها و روتنیایی ها گسترش یافت. ریشه های شِلَختا پیوسته در ابهام و آمیخته و پوشیده با رمز و راز، و موضوع بسیاری از تئوری ها بوده است. با تجزیه لهستان و از ۱۷۷۲ تا ۱۷۹۵ برای وابستگان به این طبقهٔ اجتماعی، آغاز از دست دادن امتیازات و موقعیت های اجتماعی بود. از آن زمان تا سال ۱۹۱۸، داشتن چنین امتیازاتی و نجابت و نجیب زادگی بسته به سیاست های روز سه قدرت امپراتوری روسیه، پادشاهی پروس، و امپراتوری هابسبورگ بود و امتیازات قانونی شلختا در جمهوری دوم لهستان به صورت قانونی در ماه مارس ۱۹۲۱ به کلی لغو گردید.
