شبگاه

لغت نامه دهخدا

شبگاه. [ ش َ ] ( اِ مرکب ) شبانگاه. شوگاه. یعنی آنجا که شب کنند. || وقت درآمدن شب. || جای باش گوسفندان ومنزل و محل آسایش چارپایان. ( ناظم الاطباء ). شوغا.

فرهنگ عمید

جایی که گوسفندان هنگام شب در آن به سر می برند.
شبانگاه، هنگام شب.

فرهنگ فارسی

۱ - شبانگاه هنگام شب . ۲ - جایی که گوسفندان شب را در آن گذرانند شوگاه .

دانشنامه عمومی

شبگاه ( به ترکی آذربایجانی: Şəvqo ) نام روستا و دهستانی است در شهرستان آستارا. جمعیت شبگاه ۴۶۵ نفر است.
دهستان شبگاه سه روستا دارد به نام های شبگاه، ایوه رود و دهگاه.
شب در زبان تالشی شَو تلفظ می شود و گاه به معنای محل به صورت گو. از این رو نام شبگاه در گویش محلی به صورت شوگو در می آید اما در معنی همان محل شبانه است. شوگو را در رسم الخط ترکی آذربایجان به صورت Şəvqo می نویسند.