شایکه

لغت نامه دهخدا

( شایکة ) شایکة. [ ی ِ ک َ ] ( ع ص ) شائکه. مؤنث شائک. || درخت خارناک. ( دهار ). رجوع به شائکة شود.
شایکه. [ ی ِ ک َ ] ( اِ ) خاری است که صمغ آن را عنزروت خوانند و در مرهمها بکار برند. ( برهان قاطع ) ( از ناظم الاطباء ). رجوع به جهودانه شود.

گزارش محتوای نامناسب