دانشنامه اسلامی
این سوره یازدهمین از سوره های أقسام است که با دو قسم آغاز می شود.
این سوره را به این مناسبت « قیامت » می نامند که با سوگند خداوند به روز قیامت آغاز می گردد؛ لَا أُقْسِمُ بِیوْمِ الْقِیامَةِ ﴿۱﴾ به همین جهت نام دیگر این سوره « لااُقسِم » است.
[ویکی اهل البیت] سوره قیامت هفتاد و پنجمین سوره از قرآن است و دارای 40 آیه است.
سوره قیامت در مکه نازل شده است. این سوره در ترتیب مصحف هفتاد و پنجمین سوره و در ترتیب نزول سی و یکیمین سوره قرآن کریم است که پیش از آن سوره قارعه و پس از آن سوره همزه نازل شده است.
قاریان کوفه که در رأس آنان امیرالمؤمنین علیّ بن ابی طالب علیه السّلام است. عدد آیات این سوره را چهل و دیگران سی و نه دانسته اند. قرّاء کوفه در آیه «لتعجل به» اختلاف کرده اند.
ابی بن کعب از پیامبر صلی الله علیه و آله روایت نموده که هر که سوره قیامت را قرائت کند من و جبرئیل برای او در روز قیامت گواهی می دهیم که او ایمان به روز قیامت داشته، می آید در حالی که چهره اش بر افروختگی و زیبایی بر صورتهای مردم در روز قیامت دارد.
ابوبصیر از امام صادق علیه السلام روایت نموده که فرمود هر که ادامه دهد قرائت سوره (لا اقسم) را و عمل به آن نماید خداوند آن را در روز قیامت با او در قبرش بر انگیزد در بهترین و زیباترین صورتها که او را بشارت داده و بخندد در روی او تا از صراط و میزان بگذرد.
بیان این سوره پیرامون مساله قیامت کبری دور می زند، نخست از وقوع روز قیامت خبر می دهد، و در مرحله دوم آن روز را یک بار با ذکر چند نشانه، و بار دیگر با اجمالی از سرگذشت انسان در آن روز توصیف می کند، و خبر می دهد که اولین قدم در سیر به سوی قیامت مرگ است، و در مرحله سوم سوره را با استدلال بر قدرت خدای تعالی بر اعاده عالم ختم نموده، اثبات می کند همانطور که خدای تعالی بر خلقت نخستین عالم قادر بود همچنین بر خلقت بار دوم آن، که همان قیامت است قادر است
