معنی سلطان القراء

سلطان القراء

لغت نامه دهخدا

سلطان القراء. [ س ُ نُل ْ ق ُرْ را ] ( اِخ ) شیخ عبدالرحیم بن شیخ ابوالقاسم متولد 1255 در تبریز و متوفی 1336 هَ.ق. وی در علم تجوید در عصر خود استاد بود و فاضل ایروانی و شیخ فرج اﷲ بن حاج محمد تبریزی جزو شاگردان او بودند. از تألیفات وی رساله ای است در علم تجوید موسوم به «درالمنثور» و رساله دیگری در تجوید و حاشیه بر مقدمه شمس الدین ابوالخیر دارد که هیچ یک بطبع نرسیده. ( فرهنگ فارسی معین ).

دانشنامه آزاد فارسی

سُلطانُ القُرّاء (تبریز ۱۲۵۵ـ همان جا ۱۳۳۶ق)
(لقب عبدالرحیم بن شیخ ابوالقاسم) عالم تجوید و قاری ایرانی. فاضل ایروانی و شیخ فرج الله بن حاج محمد تبریزی از شاگردان او بوده اند. از تألیفات وی رساله ای است در علم تجوید موسوم به درالمنثور و رساله ای دیگر در تجوید و حاشیه بر مقدمۀ شمس الدین ابوالخیر که هیچ یک به چاپ نرسیده اند.