سبیدرک

لغت نامه دهخدا

سبیدرک. [ س ِ رَ ] ( اِ ) اسبیدرگ. سپیدرگ. دستارچه. حوله. دستمال :
ای قبله خوبان من ای طرفه ری
لب را به سبیدرک بکن پاک از می.( از شرح حال رودکی نفیسی ص 1045 ).
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم