دانشنامه اسلامی
زاهِر بن عَمرو، از دوستان و یاران عَمرو بن حَمِق خُزاعِی و از شهیدان کربلاست. در برخی منابع آمده است که وی همان زاهر (بن عمرو یا اسود) اسْلَمی است که در بیعت شجره و جنگ خیبر حضور داشت و فرزندش «بحزاة» به واسطه او از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم نقل روایت کرده است. در حالی که برخی دیگر، این دو شخصیت - یعنی زاهر و زاهر اسْلَمی - را جداگانه معرفی کرده اند.
زاهر پهلوانی آزموده، شجاع و به محبت خاندان پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم نامبردار بود. پس از شهادت امام علی علیه السلام، در کنار عمرو بن حمق، بر ضد حکومت ظالمانه معاویه و عامل دست نشانده اش، زیاد، به مبارزه برخاست.
آن گاه که معاویه فرمان دستگیری و کشتن زاهر و عمرو را صادر کرد، هر دو از شهر متواری شدند و سر به کوه و بیابان نهادند. تا این که عمرو بن حمق در مخفی گاه خود مورد اصابت نیش مار قرار گرفت و سپس به وسیله مأموران حکومت دستگیر شد و به شهادت رسید. ولی زاهر همچنان زنده بود و در سال شصتم هجری در موسم حج به محضر امام حسین علیه السلام شرفیاب شد و همراه آن حضرت به کربلا آمد و روز عاشورا، در حمله نخست افتخار شهادت یافت. در زیارت منسوب به ناحیه مقدسه و زیارت رجبیه بر وی چنین درود فرستاده شده است: «السَّلامُ عَلی زَاهِرٍ مَولَی عَمْروِ بْنِ الْحمق».
محمد بن سنان، ابوجعفر زاهری (متوفی 220 ق)، صحابی امام رضا علیه السلام و نویسنده کتاب های الطرائف، الأظلّة، المکاسب و...، از نوادگان همین «زاهر» است.
