دانشنامه اسلامی
«ملحون» و «لحن» از یک ماده و ریشه هستند «لحن» به سکون «حا» خللی است که عارض بر الفاظ می شود آن گاه که گفته می شود: «لحن فلان فی کلامه» یعنی در سخن فلان شخص اعوجاج است الفاظ را به صورت عربی صحیح تلفظ نکرده است.
اقسام لحن
«لحن» را به دو قسم جلی و خفی تقسیم کرده اند. مراد از لحن جلی خطا و اشتباه در اعراب کلمه است که در شناخت آن دانشمندان قرائت و دیگر دانشمندان مشترک هستند. «لحن خفی» مربوط به کیفیت تلفظ و اداء کلمات است که شناخت آن مختص به دانشمندان قرائت است که کیفیت تلفظ کلمات را از دهان پیشینیان دریافت کرده و ضبط نموده اند. با این فرض «روایت ملحون» روایتی است که لحن در آن صورت گرفته و به صورت عربی صحیح تلفظ نشده است.
دیدگاه علما
در مورد نحوه نقل «روایت ملحون» اقوالی است: ۱- واجب است راوی آن را اصلاح کند و صحیح را نقل کند به خصوص در لحنی که با نقل صحیح اختلاف معنایی ندارد آن گاه بگوید روایت ما چنین است. ۲- روایت ملحون را نقل کند سپس بگوید: صحیح آن این چنین است و صحیح را بیان کند. ۳- روایت را اگر چه به صورت ملحون شنیده به همان گونه نقل کند. ۴- هیچ یک از صحیح و اشتباه را نقل نکند چون صحیح را سماع نکرده است و خطا نیز از معصوم صادر نشده است.
تعبیرات مترادف
...
