در بدیع، تکرار کلمۀ آخر بیت در اول بیت بعد، مانند کلمۀ «نظام» در این شعر: قوام دولت و دین روزگار فضل و هنر / ز فضل وافر تو یافت زیب و فر و نظام نظام ملت و ملکی عجب نباشد اگر / به رونق است در این روزگار کلک و حسام.
فرهنگ فارسی
( مصدر ) آنست که شاعر کلمه ای را در اول بیت آورد و در آخرهمان بیت آنرا تکرار کند مثال : عصا بر گرفتن نه معجز بود همی اژدها کرد باید عصا . ( غضایری ) توضیح این اصطلاح در کتاب الصناعتین ص ۳۷۷ اساس الاقتباس ص ۵۹۷ بهین صورت نقل شده ولی درالمعجم شمس قیس بصورت درالصدرالی العجز آمده .
