لغت نامه دهخدا دواحیل. [ دَ ] ( ع اِ ) ج ِ داحول. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( اقرب الموارد ). ج ِ داحول ، پای دام صیاد که برای شکار گورخر بر زمین فرونشاند گویا که آن گورخر رانده شده است بهر شکار. ( آنندراج ). رجوع به داحول شود.
