لغت نامه دهخدا دشنگی. [ دَ ش َ ] ( اِ ) دنیا و روزگار و عالم سفلی. ( برهان ). روزگار. ( آنندراج ) ( شرفنامه منیری ) : دشنگی به شوخی و شنگی خویش ربود آن بت شنگ را از برم.آغاجی ( از آنندراج ).
