درنشاختن

لغت نامه دهخدا

درنشاختن. [ دَ ن ِ ت َ ] ( مص مرکب ) نشاختن. درنشانیدن. درنشاندن. جای دادن :
بی اندازه کشتی و زورق بساخت
بیاراست لشکر بدو درنشاخت.فردوسی.عماری و بالای هودج بساخت
یکی مهد تا ماه را درنشاخت.فردوسی.هیچ نایم همی ز خانه برون
گوئیم درنشاختند به لک.آغاجی.- به خوی درنشاختن ؛ به عرق کردن واداشتن. غرق عرق ساختن :
چو فغفور چینی بدیدش بتاخت
سمند جهنده بخوی درنشاخت.فردوسی.رجوع به این ترکیب ذیل نشاختن شود.

فرهنگ عمید

= درنشاندن

فرهنگ فارسی

( مصدر ) در نشانیدن نشانیدن جای دادن .
نشاختن درنشاندن
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم