داحضه
( داحضة ) داحضة. [ ح ِ ض َ ] ( ع ص ) تأنیث داحض. حجت باطل یعنی افزاینده : با ایشان قرعه زد از جمله مدحضان آمد و مغلوبان ، من قولهم ادحضت حجته اذا ابطلتها. و منه قوله : حجتهم داحضة. ( قرآن 16/42 ). و اصله من دحضت رجله اذا زلقت. و منه قوله علیه السلام : یوم تدحض فیه الاقدام. ( تفسیر ابوالفتوح رازی چ 1 450 ).
تانیث داحض
[ویکی الکتاب] معنی دَاحِضَةٌ: باطل کننده و زوال دهنده
ریشه کلمه:
دحض (۴ بار)
