لغت نامه دهخدا خوندگار. [ خُنْدْ / خُن ْ دِ ] ( اِ مرکب ) مخفف خداوندگار. خواندگار. خاوندگار. خونگار. خوندکار. ( یادداشت مؤلف ). || لقبی است که ایرانیان بپادشاهان عثمانی بزمان صفویه می داده اند. خوندکار. ( یادداشت مؤلف ). ( ناظم الاطباء ). || خداوند. خوندکار. ( ناظم الاطباء ).
