معنی حرقفه | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

( حرقفة ) حرقفة. [ ح َ ق َ ف َ ] ( ع اِ ) یا عظم حرقفه. استخوان سر سرین که بر زمین آید گاه ِ نشستن. ( منتهی الارب ). یکی از سه استخوان سرین. استخوان تهیگاه. استخوان خاصره. عزلة. حرککة. ج ، حَراقِف. ( منتهی الارب ). حراکیک. || ( مص ) حرقفه حمار، اتان ( ماچه خر ) را؛ گرفتن خر نر سر سرین ماچه خر را. ( از منتهی الارب ).