جفجف

لغت نامه دهخدا

جفجف. [ ج َ ج َ ] ( ع ص ) زمین بلند نرم. || زمین پست. از اضداد است.زمین هموار که فراخ و گرد باشد. || باد تند. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). || بسیار بیهده گوی. ( منتهی الارب ). مهذار. ( اقرب الموارد ).
جفجف. [ ج َ ج َ ] ( اِخ ) محلی است بین مرالظهران و مکه. ( مراصد الاطلاع ).

فرهنگ عمید

باد تند.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال درخت فال درخت فال جذب فال جذب فال چای فال چای فال لنورماند فال لنورماند