تواصی. [ ت َ ] ( ع مص ) یکدیگر را وصیت کردن. ( ترجمان جرجانی ترتیب عادل بن علی ). یکدیگر را اندرز و وصیت کردن ، منه قوله تعالی : اءَ تواصَوا به ؛ ای اوصی به اولهم آخرهم. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). || درهم پیوسته روییدن گیاه زمین. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).
فرهنگ عمید
۱. به یکدیگر اندرز دادن و سفارش کردن. ۲. به هم وصیت کردن.
