تندیاز

لغت نامه دهخدا

تندیاز. [ ت ُن ْدْ] ( نف مرکب ) سریعالسیر. تیزتک. پرسرعت :
نشست از بر باره تندیاز
همی رفت با وی بسی رزمساز.فردوسی.

فرهنگ معین

(تُ ) (ص فا. ) زودرس ، زودیاب .

فرهنگ عمید

تندوتیز، زودگذر.

ویکی واژه

زودرس، زودیاب.