تسجیه

لغت نامه دهخدا

( تسجیة ) تسجیة. [ ت َ ی َ ] ( ع مص ) کسی را در جامه پیچیدن و جامه مرده درکشیدن. ( تاج المصادر بیهقی ). پوشانیدن مرده را به جامه و مانند آن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از متن اللغة ) ( از اقرب الموارد ) ( از المنجد ). و از این معنی است ، سج معایب اخیک ، یعنی بپوشان و پرده برافکن آنرا. ( از اقرب الموارد ) ( از المنجد ).

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] انداختن روانداز بر روی میت پس از مرگش را تسجیه می گویند.
تسجیه در اصل به معنای پوشاندن است و در کلمات فقها در باب طهارت در خصوص انداختن روانداز بر میّت پس از مرگ او به کار رفته است.
احکام تسجیه
تسجیه میت مستحب است.

فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم