تختخه

لغت نامه دهخدا

( تختخة ) تختخة. [ ت َ ت َ خ َ ] ( ع اِمص ) لکنت زبان. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( اقرب الموارد ) ( قطر المحیط ). رجوع به تختاخ و تختخانی شود. || ( اِ ) حکایت آواز. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ).