تجنیح

لغت نامه دهخدا

تجنیح. [ ت َ ] ( ع مص ) میل دادن چیزی را. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). || اعتماد کردن بر دو کف دست و استاده و گشاده داشتن هر دو بازو در سجده. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). || قرار دادن مر او را بالی. || نسبت دادن کسی را به گناه. ( از اقرب الموارد ) ( از قطر المحیط ).

فرهنگ معین

(تَ ) [ ع . ] (مص م . ) ۱ - بال قرار دادن . ۲ - بر دو کف دست تکیه کردن و گشاده داشتن بازو (هنگام سجده ).

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] تجنیح به نوعی نشستن در حالت تشهد گفته می شود
به حالتی که دستان و بازوان را همچون دو بال قرار داده می شود می گویند.
تجنیح در فقه
تجنیح عبارت است از آنکه انسان بازوان و دستان خود را چون دو بال قرار دهد. تحقّق آن در رکوع به دور کردن آرنج و بازوان از پهلو و در سجده به بلند کردن آرنج از زمین و فاصله انداختن بین بازوان و پهلو است. از تجنیح به تجافی نیز تعبیر شده است. از آن در باب صلات سخن رفته است.تجنیح در رکوع و سجود برای مرد و ترک آن برای زن،مستحب است.

ویکی واژه

بال قرار دادن.
بر دو کف دست تکیه کردن و گشاده داشتن بازو (هنگام سجده)
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال ماهجونگ فال ماهجونگ فال تک نیت فال تک نیت فال لنورماند فال لنورماند فال آرزو فال آرزو