بوالهرب

فرهنگ عمید

خداوند گریز، گریزنده.

فرهنگ فارسی

( صفت ) ۱ - خداوند گریز گریز پا ۲ - پیغمبر اسلام ( ص ) : خواند مزیل نبی را زین سبب که بروی آی از گلیم ای بوالهرب . ( مثنوی ) توضیح شاید این لقب از آن جهت باشد که چون در اولین بار بر آن سرور وحی نازل شد بیمناک گردید و بخافه فرار کرد چنانکه در تفاسیر آمده است : رسول ( ص ) گفت در وادی میگذشتم مرا آواز دادند از چپ و راست و پیش و پس نگه کردم کسی را ندیدم بر بالای نگریدم شخصی را دیدم بر سریر که مرا ندا میکند بترسیدم از او . گفتم جامه بر من افکنید و مرا بازپوشانید .
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم