معنی بشکولیدن

لغت نامه دهخدا

بشکولیدن. [ ب َ / ب ِ دَ ] ( مص ). حریص بودن در کارها. ( برهان ) ( ناظم الاطباء ) ( از سروری ) ( مؤید الفضلاء ). آزور بودن در کارها . رجوع به شعوری ج 1 ورق 186 شود. || جلدی و چابکی نمودن. ( برهان ) ( مؤید الفضلاء ) ( ناظم الاطباء ). جلدی نمودن. ( سروری ). چالاکی نمودن. ( غیاث ). چستی و زرنگی در کارها کردن. و رجوع به شعوری ج 1 ورق 186 شود. || رخنه افگندن و کردن. ( مؤید الفضلاء ) . || وسمه کشیدن بر او. ( ناظم الاطباء ). || بستن از رسن و مانند آن. ( مؤید الفضلاء ).