برصاء

لغت نامه دهخدا

برصاء.[ ب َ ] ( ع ص ) تأنیث أبرص. زن مبتلا به مرض پیسی.
- حیة برصاء ؛مار پیسه. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).
|| ارض برصاء؛ زمین گیاه چریده. ( آنندراج ) ( منتهی الارب ). || ( اِخ ) لقب مادر شبیب شاعر و نام او امامة یا قرصافة بود.

فرهنگ معین

(بَ ) [ ع . ] (ص . ) مؤنث ابرص ، زنی که به بیماری پیسی دچار باشد.

ویکی واژه

مؤنث ابرص ؛ زنی که به بیماری پیسی دچار باشد.