بدرالدین قرافی
دانشنامه اسلامی
۹۳۹ در قرافه، ناحیه ای در قاهره، به دنیا آمد و به گفته خودش چون روز تولدش با ۲۷ رمضان، از شب های قدر، مصادف بود، به بدرالدین ملقّب شد
در خانواده ای اهل علم پرورش یافت و پدرش، شمس الدین یحیی بن عمر قرافی (متوفی ۹۴۶)، اولین استاد او بود و بدرالدین کتاب مختصر خلیل بن اسحاق جُنْدی، در فقه مالکی، را نزد وی خواند.
استادان بدرالدین
برخی از استادان او عبارت اند از: عبدالرحمان بن علی أَجهوری (متوفی ۹۵۷) و شیخ زین الدین احمد الجَیزی (متوفی ۹۷۹)، در فقه، در حدیث عبدالرحمان مغربی تاجوری (متوفی ۹۶۰)، جمال الدین یوسف بن شیخ زکریّا و نجم الغیطی (متوفی ۹۸۱) و ابوعبداللّه بن ابی الصّفا بکری.
چنانکه از تألیفاتش بر می آید، از علوم لغت و ادب عصر خود نیز بهره داشت؛ با این همه هیچگاه تدریس نکرد.
شهرت بدرالدین
قرافی که محبی او را رئیس علمای مصر در عصر خودش خوانده، به سبب مقام قضا ، حل معضلات فقهی و تألیفاتش شهرت داشته است.
در هفده سالگی به مقام قضا برگزیده شد و مدت پنجاه سال در این سمت باقی ماند.
تُنْبَکْتی او را از مشایخی دانسته که علم و صلاح را باهم داشته اند.
درگذشت بدرالدین
...
