لغت نامه دهخدا ببلیون. [ ب َ ب ِ ] ( اِخ ) همان بابلیون است که نام قدیم مصر و خصوصاً فسطاطبوده است ، و در شعر عمران بن حطان آمده : فساروا بحمداﷲ حتی احلهم ببلیون منها الموجفات السوابق.( از معجم البلدان ).
