بازرهیدن

لغت نامه دهخدا

بازرهیدن. [ رَ دَ ] ( مص مرکب ) نجات یافتن. رهیدن :
تنت بجان ای پسر این جان تست
بازرهد روزی از آبستنی.ناصرخسرو.گویند بگوی ترک تُرکت
تا بازرهی ز پاسبانی
تَرک چو تو تُرک نبود آسان
ترکی تو نه دوغ ترکمانی.سنائی.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم