ایه 37 سوره قمر

دانشنامه اسلامی

[ویکی اهل البیت] آیه 37 سوره قمر. وَلَقَدْ رَاوَدُوهُ عَنْ ضَیْفِهِ فَطَمَسْنَا أَعْیُنَهُمْ فَذُوقُوا عَذَابِی وَنُذُرِ
و قوم از او مهمانانش را (که فرشتگانی زیبا بودند، بر سوء قصد) طلبیدند، ما هم چشم آنها را بی نور و نابینا کردیم (و گفتیم که) اینک عذاب قهر و انتقام مرا بچشید.
و از میهمانانش کام جویی خواستند، در نتیجه دیدگانشان را محو و نابینا کردیم؛ پس عذاب و هشدارهایم را بچشید.
و از مهمان او کام دل خواستند، پس فروغ دیدگانشان را ستردیم و « عذاب و هشدارهای مرا بچشید.»
از مهمان او کاری زشت خواستند. ما نیز چشمانشان را کور گردانیدیم. پس بچشید عذاب و بیم دادنهای مرا.
آنها از لوط خواستند میهمانانش را در اختیارشان بگذارد؛ ولی ما چشمانشان را نابینا و محو کردیم (و گفتیم:) بچشید عذاب و انذارهای مرا!
And they had demanded from him his guests, but We obliterated their eyes, , "Taste My punishment and warning."
And they even sought to snatch away his guests from him, but We blinded their eyes. (They heard:) "Now taste ye My Wrath and My Warning."
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم