ایات اذربایجانی

دانشنامه اسلامی

[ویکی اهل البیت] آیات آذربایجانی. مرحوم علامه حاج میرزا احمد مجتهد آذربایجانی دو آقازاده بزرگوار داشت یکی به نام حاج میرزا باقر، و دیگری حاج میرزا جواد، که هر دو نفر از علمای اعلام و مجتهدین به نام عصر خویش بودند. این دو فرزند رشید اسلام از محضر پدر بزرگوار خود و مرحوم شیخ محمد حسن نجفی رحمة الله علیه و شیخ مرتضای انصاری رحمة الله علیه به مقام اجتهاد و استادی رسیدند، و در خدمت به اسلام و مسلمین مخصوصا در عصر میرزای قهرمان و دوران زعامت او در جریات تحریم دخانیات دو بازوان توانای امام خویش بودند. وفات آیت کبری حاج میرزا جواد تبریزی در سال 1313 در تبریز اتفاق افتاد و جنازۀ او در نجف اشرف مدفون شد، و وفات اخوی بزرگ او آیت عظمی حاج میرزا باقر در سال 1275 در شهر تهران اتفاق افتاد.
مرحوم حاج میرزا باقر را فرزندانی است مجتهد به نام حاج میرزا حسن، حاج میرزا محمد و حاج میرزا عبد الرحیم. حاج میرزا حسن از اکابر تلامذه میرزای بزرگ و سید ترک بود که خود به درجه اجتهاد رسید و حدود چهل سال در تبریز به مسند زعامت، افتا، تدریس و تزویج مذهب نشست، و خدمات شایانی به مسلمانان آذربایجان نمود.
میرزا حسن عمری طولانی نمود. اما متأسفانه فرزند مجتهد او حاج میرزا مصطفی یکسال قبل از پدر به دیار بقا شتافت.
بینندۀ عزیز: علامه امینی در شهداء الفضیله می نویسد: حاج میرزا عبدالرحیم (فرزند حاج میرزا باقر) امام جمعه تبریز از آیات بزرگ استان آذربایجان بود که سالیان متمادی رتق و فتق امور مردم به دست توانای او با موازین شرع پیش می رفت، سرانجام پس از وفات او منصب مذکور به فرزند والای او میرزا عبد الکریم منتقل گردید. وی آیتی استوار و دانشمندی نیکو صورت و نیکو سیرت بود، اما متأسفانه او و فرزندش در سال 1336 به خاطر دفاع از حریم اسلام به درجه شهادت نائل آمدند، و حجت کبری حاج میرزا محمد نیز ده سال قبل از وی در راه اسلام به درجه رفیعه شهادت رسید روان جمیع آنها شاد باد.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم