اگنده گوش

لغت نامه دهخدا

( آگنده گوش ) آگنده گوش. [ گ َ دَ / دِ ] ( ص مرکب ) رجوع به آکنده گوش شود.

فرهنگ معین

( آگنده گوش ) (گَ دِ ) (ص . مر ) اندرزناپذیر.

فرهنگ عمید

( آگنده گوش ) ۱. آن که گوش شنوا ندارد، کر.
۲. کسی که به پند و اندرز گوش ندهد، اندرزناپذیر: پریشیده عقل و پراگنده هوش / ز قول نصیحت گر آگنده گوش (سعدی۱: ۱۰۳ ).