دانشنامه اسلامی
عبدالملک بزرگ ترین پسر "امیر نوح" از میان چهار پسرش بود که در سال ۳۴۳ قمری به امارت رسید و شغل وزارت را به "منصور بن محمد بن عبدالعزیز" و سپهسالاری کل عساکر خراسان را به "ابوسعید بکر بن مالک" سپرد.امیر عبدالملک در هنگام امارت ده ساله بود و می توان گفت همه امور به دست وزیر و سپهسالارش انجام می گرفت. وی در همان سال اول وارد نیشابور شد و با مردم با خوبی و مهربانی و عدالت رفتار کرد.
اوضاع دوره عبدالملک
اما اوضاع دوره عبدالملک خوب نبود. در اواخر عمر امیر قبلی سامانی، (امیر نوح) خبر رسید "خلیفه مطیع" امارت خراسان را به "ابوعلی چغانی" واگذار کرده است. ابوعلی در یک فرصت مناسب بعد از این که از طرف "وشمگیر زیاری" متحد سامانیان به تبانی با دشمن (بویهیان) متهم شده بود، به بویهیان پیوسته بود. ابوعلی نزد "رکن الدوله" رفت و به کمک او و برادرش "معزالدوله" که صاحب اختیار بغداد بود، در سال ۳۳۴ قمری، منشور فرمان داری خراسان را از خلیفه مطیع گرفت. معزالدوله ابومنصور، "ورزن بن سهلان" را برای کمک به ابوعلی ضد امیر سامانی با او همراه کرد. فرستاده ابوعلی به بغداد آمد. با معزالدوله دیدار کرده، مورد پذیرایی گرم واقع، و به پیشگاه خلیفه برده شد تا فرمان حکومت خراسان را به نام "ابوعلی بن محتاج" به جای "نوح بن نصر" صادر کرد. ابوعلی در نیشابور خطبه را به نام المطیع خواند. این رویداد با تأیید و موافقت خلافت بغداد انجام می شد؛ زیرا برای اولین بار بغداد از کاسته شدن نفوذ سامانیان در هراس نبود.
← فرار وشمگیر به خراسان
بکر بن مالک که از عداوت ابوعلی چغانی و حسن بن بویه خیالی آسوده یافت و به جای ابوعلی به امارت خراسان رسید. این امیر ترک که دره فرغانه برای خود ثروتی به دست آورده بود، به دست محافظ ترک خود بعد از کم تر از ده سال به قتل رسید. داستان از این قرار بود: «سپاهیان بکر بن مالک از او ناخشنود بودند. بکر بن مالک حشم را خوار داشتی اندر حاجت هاشان تقصیر کردی تا از او کینه گرفتند و به بخارا باز آمدند و پیش عبدالملک گله کردند».
سرانجام وزرای بعدی
...
