الشیعه الفرقه الناجیه

دانشنامه اسلامی

[ویکی نور] الشیعة الفرقة الناجیة، نوشته سعید ابومعاش، کتابی است دو جلدی به زبان عربی با موضوع تاریخ و کلام اسلامی. نویسنده در این کتاب، روایت تقسیم مسلمانان بعد از پیامبر(ص) به هفتادوسه فرقه و نجات یافتن تنها یک فرقه از آنان را ذکر می کند و با استناد به آیات قرآنی و روایات، فرقه ناجیه را شیعه اثناعشری می داند. او در این کتاب از ماجرای خلافت بعد از پیامبر(ص)، دلایل حقانیت علی(ع)، مختصری از عقاید شیعه و... بحث می کند.
کتاب دارای مقدمه، محتوای مطالب در نوزده فصل (نه فصل در جلد اول و ده فصل در جلد دوم) و فهرست منابع عامه و خاصه به صورت جداگانه، می باشد. نویسنده در این اثر به شصت کتاب از منابع شیعی و یک صدوشانزده اثر از کتاب های عامه، ارجاع داده است. از مهم ترین این منابع، الغدیر علامه امینی، المیزان علامه طباطبایی، الاحتجاج طبرسی، مناقب ابن شهرآشوب، غیبت نعمانی، امالی های مفید و طوسی و صدوق، اصول کافی، کمال الدین صدوق، محاسن برقی، عیون أخبار الرضا(ع)، إرشاد القلوب دیلمی، بشارة المصطفی طبری، الاختصاص مفید، تاریخ الخلفای سیوطی، تاریخ بغداد، أسد الغابة و البدایة و النهایة ابن کثیر، الاستیعاب ابن عبدالبر، شرح نهج البلاغة ابن ابی الحدید، مسند احمد بن حنبل، صحاح مسلم و بخاری و ترمذی، تفسیر کبیر فخر رازی، تفسیر الکشاف زمخشری و...
نویسنده در مقدمه، متذکر می شود که مطالب کتاب حاضر بر اساس دو منبع بیان شده است: آیات قرآن کریم که بر التزام و اعتقاد به امامان اهل بیت(ع) تأکید دارند و روایات پیامبر اکرم(ص) که در آنها به وجوب متابعت اهل بیت(ع) امر شده است.
در فصل اول کتاب، سی ویک حدیث از طرق عامه و تشیع مبنی بر هفتادوسه فرقه شدن مسلمانان بعد از پیامبر(ص) و اهل نجات بودن تنها یک فرقه از آنان، ذکر و منظور از آن فرقه ناجیه هم مشخص می گردد.
نویسنده در فصل دوم، دلیل اختلاف مذاهب اسلامی در اصول و فروع در عصر عباسیان را بیان می کند. او شواهدی از کتاب های مختلف مبنی بر این مطلب می آورد که وقتی منصور دوانیقی اجتماع شش هزار شاگرد را گرداگرد امام صادق(ع) دید، به هدف پراکنده کردن افراد از اطراف ایشان، ابوحنیفه و مالک را که شاگرادن آن حضرت بودند به تأسیس مذهب جدیدی امر کرد. سعید ابو معاش همچنین در این فصل بر وجوب اطاعت از مذهب اهل بیت(ع) بر مبنای ادله شرعی استدلال می کند و تواتر مذهب شیعه اثناعشری از اهل بیت(ع) را نشان می دهد.
او در فصل سوم، سیزده روایت مبنی بر وجوب مراجعه به امامان و لزوم پیروی از آنان ذکر می کند و چهار روایت را درباره تفسیر آیه: «و ما ینطق عن الهوی إن هو إلا وحی یوحی» (نجم: 3 و 4)، به سخن پیامبر(ص) مبنی بر معرفی امیرالمؤمنین(ع) بعد از خودشان می آورد.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم