دانشنامه اسلامی
این اثر دارای سه باب و یازده فصل بوده که در دو بخش جداگانه نگارش یافته است. بخش اول کار عبدالغنی عبود، باب اول و دوم تا فصل ششم را در خود جای داده و بخش دوم، نوشته حسن ابراهیم عبدالعال، باب سوم، از فصل هفتم تا یازدهم را شامل شده است.
هدف از نگارش بخش اول، نگرشی است بر تربیت اسلامی از منظر تربیت معاصر تا از این راه، تأکید شود که تربیت اسلامی دارای ساختاری فراگیر با ویژگی های ممتاز و هویت ویژه است که می تواند جامعه اسلامی را در برابر چالش های عصر حاضر، مقاوم کند و به پیش ببرد، بی آنکه مقهور مکتب ها و نظریه های معارض عصر شود. نگارنده این بخش، از روش تطبیقی بهره برده و بحث هایش مقایسه ای است میان نگرش های اسلام با غرب و مسیحیت و یهودیت. این جنبه از کار، گاه چنان پررنگ شده است که نگارنده را از پرداختن به اندازه به نگرش های اسلامی در بحث ها غافل کرده است. وی گاه از دیدگاه کسانی چون فروید یاد کرده و بی نقد و بررسی از آن گذشته است (مثلاً نظریه بازگشت همه غزایز به غریزه جنسی و آموزه لیبیدو).
بحث های بخش اول در منابع فارسی کمتر آمده و خواندنی است؛ اما، چنان که بیان شد پرداخت نگارنده به مسائل از نگاه اسلام اندک و ناکافی است؛ به مثل، در صفحه 130-125 در بحث فلسفه اجتماع و فلسفه تربیت، از فلسفه اجتماعی اسلام هیچ نگفته است. این کاستی در سراسر بخش اول مشهود است.
آنچه در بخش دوم آمده، ناظر به قرآن و سنت نبوی و تاریخ تربیت اسلامی و دیدگاه های مربیان بزرگ مسلمان است و در آن از هرگونه مقایسه بین نظام تربیتی اسلام با دیگر نظام های تربیتی پرهیز شده است و به ناهمگونی روش تحقیق بخش دوم با بخش اول انجامیده است. در بخش دوم از روش ها گفته؛ اما، از هدف ها و اصول نگفته است و هیچ اشاره ای به علت این گزینش نکرده است. عناوین مطالب بخش دوم تازه نیستند؛ اما، پرداخت و ریزموضوعات آن تازه و جالب است. هدف نگارنده بخش دوم، عرضه چهره ای عملی از تربیت اسلامی است.
