لغت نامه دهخدا
افولن. [ اَ ل ُ ] ( اِخ ) آفولُن. آفولون. اَفولون. آپولون. آپُلُن. ابلن. خدای زاجران و عیافان در میتولوژی یونانی. ( یادداشت مؤلف ). خدای روشنایی ، هنرها و پیشگویی در یونان باستان. وی پسر زئو و لتو و برادر توأمان آرتمیس بود. مولد او در جزیره دلوس است. وی معبدی در دلفس داشت و بنام فبوس مشهور است.
