اشباک

لغت نامه دهخدا

اشباک. [ اِ ] ( ع مص ) چاههای همدیگر قریب کندن. ( منتهی الارب ). چاهها نزدیک یکدیگر کندن. چاههای قریب بیکدیگر کندن.
اشباک. [ اَ ] ( ع اِ ) ج ِ شبکة. دامها. ( غیاث ).
اشباک. [ اَ ] ( اِخ ) دهی از دهستان نهبندان بخش شوسف شهرستان بیرجند، در 91 هزارگزی جنوب باختری شوسف ، 27 هزارگزی جنوب میغان. دره ، گرمسیر. سکنه آن 33 تن. آب آنجا از قنات. محصول غلات. شغل اهالی زراعت. راه آن مالرو است. ( فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9 ).

فرهنگ فارسی

دهی از دهستان نهبندان بخش شوسف شهرستان بیرجند . ۹۱ هزار گزی جنوب باختری شوسف ۲۷ هزار گزی جنوب میغان . دره گرمسیر .

دانشنامه عمومی

اشباک روستایی در دهستان میغان بخش مرکزی شهرستان نهبندان استان خراسان جنوبی ایران است. بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۰ جمعیت این روستا ۴۷ نفر ( در ۱۷ خانوار ) بوده است.