استبداع

لغت نامه دهخدا

استبداع. [ اِ ت ِ ] ( ع مص ) بدیع شمردن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( منتهی الارب ) ( زوزنی ). بدیع داشتن. بدیع دیدن. نو شمردن.

فرهنگ معین

(اِ تِ ) [ ع . ] (مص م . ) نو شمردن ، بدیع دانستن .

فرهنگ عمید

چیزی را تازه و بدیع دانستن.

فرهنگ فارسی

( مصدر ) نوشمردن تازه انگاشتن بدیع دانستن .

ویکی واژه

نو شمردن، بدیع دانستن.