دانشنامه اسلامی
نویسنده سعی کرده است تا با استفاده از آیات و روایات، مجموعهای از آداب و صفاتی که باید در هنگام روایت احادیث و نوشتن آنها مورد توجه قرار گیرند را گرد آورد. در این رابطه، وی ابتدا توضیحاتی پیرامون علم حدیث داده و در ادامه، به بیان آداب مملی، مستملی، عقد مجالس حدیث و آلات مبوط به نوشتن، پرداخته است.
در مقدمه، با اشاره به آیات و روایاتی که ادب را ستودهاند، به اهمیت و ضرورت رعایت آداب نوشتن، اشاره گردیده است.
فصل اول، پیرامون علم الحدیث میباشد. نویسنده، معتقد است که علم حدیث، بعد از علم به کتاب خدا، اشرف علوم است. به اعتقاد وی، از آنجا که الفاظ رسولالله(ص)، نیازمند نقل میباشند، تنها راه شناخت صحت آنها، اسناد صحیح بوده و صحت اسناد به دست نمیآید، مگر بهواسطه روایت ثقه از ثقه و شخص عادل از عادل.
نویسنده در این بخش، به روایتی از پیامبر(ص) در رابطه با کتابت اسناد حدیث اشاره کرده است؛ بدین مضمون که: «هنگامی که حدیثی را مینویسید، با اسنادش بنویسید؛ پس اگر آن حدیث حق و صحیح بود، شما نیز در اجر آن شریک خواهید بود و اگر باطل بود، وزر و وبال آن بر گردن شخص گوینده خواهد بود».
در ادامه، به طرق اخذ حدیث اشاره شده است که برخی از آنها عبارتند از:
