اخورچی

لغت نامه دهخدا

( آخورچی ) آخورچی. [ خُرْ ] ( ص مرکب ، اِ مرکب ) آخرچی. جلودار اسبان :
تو مگو کآن بنده آخورچی ماست
این بدان که گنج در ویرانه ها است.مولوی.رجوع به آخرچی شود.