دانشنامه اسلامی
وی غرناطی جیانی الاصل بود و پدرش نیز به ابن باذش شهرت داشت .
اساتید
به گفته ابن ابار وی بیش از هشتاد و اندی استاد داشت که برخی از آنان در شمار بزرگان و مفاخر اندلس بوده اند. نخستین این استادان ، پدرش بود که خود در نحو و ادب دستی تمام داشت و قرآن و زبان عربی تدریس می کرد. علاوه بر پدر ، مشهورترین کسانی که وی از محضرشان بهره مند شده است ، عبارتند از ابوعلی بن سکره صدفی (د ۵۱۴ق /۱۱۲۰م )، ابوعلی غسانی (د ۴۹۸ق /۱۱۰۵م ) وابوعباس جرجانی شافعی (د ۴۸۲ق /۱۰۸۹م ). ابن ابار، ابومحمد عبدالله بن محمدبن سارة شنترینی (۵۱۷ق /۱۱۲۳م ) و ابوعباس احمدبن خلف جذامی (د ۵۳۱ق / ۱۱۳۷م ) و ابوعباس احمدبن محمد زنقی را نیز از استادان او یاد کرده است . از میان این اساتید، برخی چون ابوعلی صدفی و ابوعلی غسانی به وی اجازه روایت داده بودند.
جایگاه علمی
ابن باذش مردی ادیب ، عالم به قرائات و در کار دانش ژرف نگر و نقاد بود، چنانکه وی را یکی از مفاخر زمان خود شمرده اند. خود وی نیز بر آن بود که یکی از ۳ نحوی بزرگ روزگار خویش است . ابن زبیر معتقد است که در علم اسناد هیچ کس به درجه وی نرسیده است .
شاگردان
...
