دانشنامه اسلامی
نسب او به چند واسطه به قصی بن کلاب می رسد.
یونینی، موسی بن محمد، ج۱، ص۳۹۲، ذیل مرآه الزمان، حیدرآباد دکن، ۱۳۷۴ق/۱۹۵۴م.
از خود بالسی روایت کرده اند که وی در بدایت امر هنگامی که به ارشاد استاد خود به ریاضت و خدمت مشغول بوده، هرگاه که واردات قلبی به وی روی می آورده، استاد او را از التفات بدانها منع می کرده است، تا این که پس از مدتی استاد به او می گوید که امشب تو را امری شگفت پیش خواهد آمد. همان شب هنگامی که به خانه می رفت، ناگهان آوازی از آسمان شنید و امواجی از نور که چون زنجیرهایی درهم پیچیده بود، در آسمان مشاهده کرد. هنگامی که چگونگی این واقعه را به استاد خود باز گفت، استاد او را مژده داد که اینک نعمت خدای بر تو تمام گردید.
یونینی، موسی بن محمد، ج۱، ص۳۹۵-۳۹۶، ذیل مرآه الزمان، حیدرآباد دکن، ۱۳۷۴ق/۱۹۵۴م.
از بالسی اثری بر جای نمانده است، لیکت یکی از نوادگان وی به نام ابوعبدالله محمد بن عمر بن ابی بکر ، کتابی دربارۀ مناقب او تألیف و اقوال و کرامات او را ذکر کرده بوده است.
یونینی، موسی بن محمد، ج۱، ص۳۹۳، ذیل مرآه الزمان، حیدرآباد دکن، ۱۳۷۴ق/۱۹۵۴م.
...
