دانشنامه اسلامی
وفات او را اغلب در ۱۳ محرم گفته اند، ولی تاریخ های ۱۹ و ۲۳ محرم ۵۹۰ نیز داده شده است. در روایتی از پسر او «ابوالمناقب محمد»، ولادت وی در ۲۷ رمضان ۵۱۱ و درگذشت او در ۲۱ محرم ۵۸۹ آمده است.
تحصیلات مقدماتی
ابوالخیر در خاندانی اهل دانش که از طالقان قزوین بودند، پروش یافت و نه تنها پدرش اسماعیل از عالمان برجسته آن دیار شمرده می شد، بلکه نیای بزرگ او محمد بن عباس نیز فقیهی سرشناس بوده و سال ها در طالقان مسند قضا داشته است. ابوالخیر از کودکی به تحصیل مقدمات پرداخت و هفت ساله بود که قرآن را از حفظ داشت. از مشایخ او در دوره آغازین تحصیلش می توان «ابراهیم بن عبدالملک شحاذی» را نام برد. او در حالی که نوجوانی بیش نبود، برای ادامه تحصیل راهی نیشابور شد و در آنجا، احتمالاً با پیشینه آشنایی خانوادگی، تحت تربیت و سرپرستی مستقیم فقیه آن دیار، «ابوسعد محمد بن یحیی نیشابوری»، شاگرد خاص امام محمد غزالی قرار گرفت.
اساتید
وی در این فرصت، علاوه بر ابوسعد محمد بن یحیی نیشابوری، از شیوخ بزرگ نیشابور چون «محمد بن عبدالله ارغیانی، عبدالغافر بن اسماعیل فارسی، محمد بن فضل فراوی، عبدالمنعم بن عبدالکریم قشیری و زاهر بن طاهر شحامی» که در فاصله سال های ۵۲۸-۵۳۸ ق وفات یافته اند، دانش آموخت. به علاوه در طوس از «محمد بن منتصر متولی» و «ابوسعید ناصر بن سهل نوقانی» در معیت ابوسعد سمعانی استماع کرد.
سفر حج
...
