دانشنامه اسلامی
فقه و اصول را نزد وحید بهبهانی (متوفی ۱۲۰۵) و سیدعلی طباطبایی حائری (متوفی ۱۲۳۱) فراگرفت؛ سپس به تدریس فقه و حدیث در کربلا پرداخت.در ۱۲۴۱، در جنگ ایران و روسیه شرکت جست.آقابزرگ طهرانی او را از علمای برجسته علم حدیث و رجال و از طبقه شاگردان وحید بهبهانی و سیدبحرالعلوم دانسته است.
آثار
الوجیزة فی الدرایة، شامل مقدمه و شش مقاله و خاتمه که در شعبان ۱۲۲۷ تألیفش به پایان رسیده از مؤلفات اوست.در این کتاب درباره «الفقه الرضوی» و اعتبار آن نفیاً و اثباتاً بدون انتخاب یکی از دو نظریّه بحث و در مقاله ششم به تعلیقه رجالی وحید بهبهانی اشاره شده است.آقابزرگ طهرانی، با توجه به تاریخ کتابت یک نسخه خطی از الوجیزة، سال وفات او را بین ۱۲۳۷ و ۱۲۴۴ می داند.
